Анатолій Балуценка
1752
Змадэляваць жыве імкненне:
Ці ёсць жыццё ў сусвеце дзе?
Зямля, магчыма, выключэнне,
І толькі тут жыццё ідзе?
1753 Жыццё –
як стан абавязковы
Матэрыі на ўсёй Зямлі,
Былі прыдатнымі умовы,
Жыццё ўсе віды набылі.
1754 На
Прадзямлі былой адвечна
Магутнае жыццё ішло,
Па марфалогіі, бясспрэчна,
Яно зусім другім было.
1755 Жыццё
– арганікі праява,
Аснова – генетычны код,
Хоць адразняецца ён мала,
Але стварае іншы род.
1756 Высокі
ціск і толькі мора
Былі прыкметай Прадзямлі,
Таму і фауна, і флора
Зусім другімі там былі.
1757 Жыццё
ўласціва тым планетам,
Дзе дастаткова ёсць вады,
І дзе арганіка пры гэтым
Стварае ДНК заўжды.
1758
Матэрыя універсальна,
Універсальна і жыццё,
Там, дзе аснова ідэальна,
Ураз пачнецца развіццё.
1759 Не
зведаць космасу сакрэты,
Ды ў ім заўжды павінны быць
К жыццю прыдатныя планеты,
Істотам каб паўстаць і жыць.
1760 Жыццё
не ўзнікне выпадкова,
Калі такіх планет няма,
Іх час прыйдзе абавязкова,
Жыве надзея не дарма.
1761 Таму
што час бяжыць бясконца,
Ідзе сусвету развіццё,
Яшчэ заззяе недзе сонца,
Каб ўзнікла новае жыццё.
1762 Жыццё
не выпадковасць – норма,
Бяжмежны ўяўленню сусвет,
Матэрыі сусветнай форма
Ўласціва для другіх планет.