Анатолій Балуценка
324 Узнікла
Прадзямля ў сусвеце,
Вадой накрыты дзіўны гмах,
І не было пагроз планеце,
Цудоўным быў бясконцы шлях.
325
Імчалась птушкаю імклівай,
Адзнакі мела ўсіх планет,
Аднак, была і асаблівай,
Бо шэраг іншых быў прыкмет.
326 Жыццё
на Прадзямлі паўстала,
Бо была вадкая вада,
Мільярды год яно трывала,
Ды надыходзіла бяда.
327
Змяніўся клімат ўраз грунтоўна,
Хоць невядома ад чаго.
Мо, ціск павысіўся раптоўна?
Ахаладжэнне ўжо пайшло.
328
Працягваў ціск сваю работу,
Яна знішчальнаю была,
Жывому прычыняла шкоду,
Трансфармавалась рэчыва.
329 Не
зразумець пакуль прыроду,
Ахаладжэнне як прыйшло,
Ўзнікала хутка глыба лёду,
Вады ўжо вадкай не было.
330
Спаткала Прадзямлю навала,
Лёд быў нармальны стан вады,
І ледніком суцэльным стала
Планета дзіўная тады.
331 Газ
нават цвёрдым заставаўся,
Была халоднай Прадзямля,
Ціск звышвысокі зберагаўся,
Працэс праходзіў спакваля.
332 Хоць
звонку лёд скаваў праз меру,
Ўсярэдзіне ж было цяпло,
Але наверх праз літасферу
Яно пакуль што не ішло.
333 Цяпер
на кантынентах многа
Ад даўніх леднікоў слядоў,
І дзіўнага няма нічога:
Іх пакрывала тоўшча льдоў.
334 Каб
паясніць абледзяненне,
То пачалі камбінаваць,
Ствараць Гандвану у імгненне,
І палюсы Зямлі змяшчаць.
335 Але не
ў тым былі прычыны,
На Прадзямлі паўсталі льды,
На кантынентах ўсіх павінны
Ад іх быць значныя сляды.
336 Не мелі
важкага значэння
Ні зім касмічных халады,
Ні зрушэнне асі вярчэння,
Лёд на кары ляжаў заўжды.
337 Не
атрымалі больш нагоду
Абледзяненні на Зямлі,
Пакрыў граніты панцыр з лёду
Пры астыванні Прадзямлі.
338
Геолагам вядома дата:
Трыста мільёнаў год таму
Ільду вакол было багата,
Ўсё пакаралася яму.
339 Бо
кантыненты не ўзнікалі
Яшчэ з гранітаў Прадзямлі,
І леднікі кару хавалі,
Яны магутнымі былі.
340
Пакрылась ўся планета лёдам,
Паверхня – толькі леднікі,
Каб ўсім цяпер замерзнуць водам,
Быў лёду пласт ў той час такі.
341 Шар для
ільду стварыў скарбонку,
Бо лёд узнік з былой вады,
Такой ўяўляла сабой звонку
Планета Прадзямля тады.
342 Шар
Прадзямлі пакрылі воды,
Ўсё для жыцця было дано,
Спаткаліся жыццю нягоды,
І ўраз загінула яно.
343 Бо
цалкам лёд пакрыў планету,
Наогул скончылась жыццё,
Навекі канула у Лету,
Ператварылась ў небыццё.
344 Калі б
не паднімаўся стала
Паўторна звышвысокі ціск,
Планета нават не зазнала б
Абледзянення катаклізм.
345 Жыццё
не верніцца ніколі,
Больш відаў Прадзямлі няма,
Але ў жыцця такія долі,
І шкадаваць аб ім дарма.
346 Хоць
клімат вельмі быў суровым,
Паволі ціск пачаў спадаць,
І Прадзямлю, згодна умовам,
Стаў у Зямлю ператвараць.
347 Ў
параметрах ляжаць асновы,
Пахаладанне зноў прайшло,
Бо падаў ціск, змяняў умовы,
І вылучалася цяпло.
348
Дэфармаваны атам кожны
Імкнуўся ў стан нармальны стаць,
Прайшоў час Прадзямлі трывожны,
Цяпло пачала набываць.
349 Часы
мінулі, і умовы
Рабілі справу зноў сваю,
Ціск падаў, час пачаўся новы,
Каб, ўрэшце, утварыць Зямлю.
350 Зямля
халоднай не засталась,
Хоць на паверхні лёд ляжаў,
Тэмпература павышалась,
І лёд разагравацца стаў.
351
Падводзіла планета рыску,
Ды дзе яна брала цяпло?
Раней яно пад ўплывам ціску
Схавана ў атамах было.